Blote Voeten Pad

Sinds een aantal jaren is één van de thema’s in mijn werk de liefde voor het wandelen in de natuur, voor degene waarmee je wandelt en voor wat je allemaal op je pad kunt tegenkomen. Meestal gebruik ik daar mijn eigen materiaal voor, zoals vakantiefoto’s met wandelschoenen en hartvormige stenen op de weg. Als je erop gaat letten liggen er overal harten op je pad; van steen, hout, planten … of een lichtvlek van de zon die tussen de bladeren door op de bosgrond schijnt, zoals bij dit schilderij.

Het schilderij toont drie paar blote voeten. Ze zijn van een vader die met zijn twee zoons een blote-voeten-pad bewandeld in een bos. Het hart van zonlicht schijnt op de plek waar iemand nu niet staat. Of niet meer staat. Of nog niet staat. Het hangt er vanaf op welk moment in de tijd je de groep beschouwd.

Als toeschouwer kun je het schilderij draaien, telkens een slag. Als je als het ware staat in de voeten van de vader, en je ziet de voeten van je zoons (en de lege plek), dan kun je je een heel spectrum aan emoties voorstellen die een vader op zo’n moment kan voelen. Draai je het schilderij een slag, naar de voeten van de oudste zoon, bevind je je emotioneel in een heel andere positie. Je bent tussen de andere twee in, kleiner dan de vader, maar groter dan je broertje. Draai je naar de kleinste voetjes, verandert de emotie weer: je kunt je gesteund voelen door de twee oudere mannen, maar toch verlangen naar wie er op de plek van het hart had moeten staan … maar ik stel mij voor dat elke toeschouwer er vanuit zijn eigen emotie weer andere dingen in ziet, dat er andere herinneringen omhoog komen, andere familiebanden meespelen in het gevoel waarmee de toeschouwer kijkt.

Het schilderij is gekocht door de eigenaar van de voeten. Het verbeeld zijn verhaal, heeft een snaar geraakt. Het hangt nu op de slaapkamer van de jongens. Een verbindende cirkel van Wanderliebe.

Neem contact op